Igrzyska Paryż 2024 – szanse medalowe Polaków
2024-07-26
Igrzyska Olimpijskie w Paryżu 2024 miały być dla Polski czasem triumfu i sportowej chwały. Zamiast tego zapisały się w historii polskiego sportu jako, niestety, rozczarowanie i niespełnione ambicje.
Stolica Francji, która już po raz trzeci gościła największe sportowe wydarzenie na świecie, w sierpniu 2024 r. stała się areną, na której Biało-Czerwoni mieli zmierzyć się nie tylko z rywalami, ale przede wszystkim z własnymi (i naszymi oczywiście) oczekiwaniami.
O naszych medalowych szansach pisaliśmy tutaj:
Paryż, miasto światła i kultury, przywitało sportowców z całego świata nowoczesną infrastrukturą i atmosferą sportowego święta. Jednak dla polskiej reprezentacji blask olimpijskich aren szybko przyćmiły cienie porażek i niewykorzystanych szans. Choć nie zabrakło chwil chwały i indywidualnych sukcesów, ogólny bilans pozostawił uczucie głębokiego niedosytu wśród kibiców, sportowców i ekspertów.
Te igrzyska miały być kontynuacją względnie udanego występu na „covidowych” igrzyskach w Tokio, a zamiast tego stały się zimnym prysznicem i bolesnym przypomnieniem, jak trudno jest utrzymać się w światowej czołówce.
Dorobek polskiej reprezentacji w Paryżu
Reprezentacja Polski zdobyła łącznie 10 medali, co stanowi najsłabszy wynik od blisko siedmiu dekad. W klasyfikacji medalowej Polska uplasowała się dopiero na 42. pozycji, co jest najgorszym rezultatem w historii naszych startów olimpijskich od 1924 roku. To znaczący spadek w porównaniu do poprzednich igrzysk w Tokio, gdzie zdobyliśmy 14 krążków, w tym 4 złote, co dało nam wówczas 17. lokatę.
Polskie medale na IO Paryż 2024
Aleksandra Mirosław
Kamil Semeniuk Aleksander Śliwka Bartosz Kurek Tomasz Fornal Norbert Huber Marcin Janusz Wilfredo Leon Jakub Kochanowski Mateusz Bieniek Grzegorz Łomacz Paweł Zatorski Bartłomiej Bołądź Łukasz Kaczmarek
Kajakarstwo, slalom – K-1
Klaudia Zwolińska
Omnium K
Daria Pikulik
Boks
Julia Szeremeta
Renata Knapik-Miazga Alicja Klasik Martyna Swatowska-Wenglarczyk Aleksandra Jarecka
Wioślarstwo – Czwórka podwójna
Mateusz Biskup Dominik Czaja Fabian Barański Mirosław Ziętarski
Tenis – gra pojedyncza
Iga Świątek
Wspinaczka sportowa
Aleksandra Kałucka
Lekkoatletyka – 400m
Natalia Kaczmarek
Sukcesy
Wśród nielicznych sukcesów trzeba wymienić złoty medal Aleksandry Mirosław we wspinaczce sportowej, co było jednocześnie historycznym osiągnięciem dla Polski w tej dyscyplinie. Równie imponujące było srebro siatkarzy, którzy po 48 latach przerwy ponownie stanęli na olimpijskim podium, pokonując w dramatycznym półfinale faworyzowanych Amerykanów.
Kobiety okazały się filarem polskiej reprezentacji, zdobywając większość medali, w tym srebra Klaudii Zwolińskiej w kajakarstwie górskim, Julii Szeremety w boksie i Darii Pikul w kolarstwie torowym czy brązowe medale Igi Światek oraz Oli Kałuckiej.
Porażki
Największym rozczarowaniem okazały się występy polskich lekkoatletów. W Tokio w konkurencjach lekkoatletycznych zdobyliśmy aż 9 medali, tym razem zakończyło się tylko jednym podium i brązowym krążkiem Natalii Kaczmarek w biegu na 400 metrów. To szczególnie bolesne, zważywszy na tradycje i oczekiwania związane z „królową sportu”.
Kajakarstwo, tradycyjnie mocna polska dyscyplina, nie spełniło pokładanych w nim nadziei. Karolina Naja i Anna Puławska, faworytki, mimo wysokich oczekiwań, nie zdołały stanąć na podium (medal brązowy w wioślarstwie przypadł w udziale czwórce podwójnej mężczyzn).
Dramaty i rozczarowania
Nie zabrakło również dramatycznych momentów i kontrowersji. Wielu sportowców ocierało się o podium, przegrywając minimalnie w decydujących chwilach. Anita Włodarczyk w rzucie młotem przegrała brązowy medal zaledwie o 5 centymetrów, a Katarzynę Wasick od brązu na 50 metrów stylem dowolnym dzieliło tylko 0,13 sekundy. Niektórzy, jak bokserka Elżbieta Wójcik, padli ofiarą kontrowersyjnych decyzji sędziowskich, co dodatkowo podsyciło dyskusje o sprawiedliwości w sporcie olimpijskim.
Pływacy, mimo obiecujących wyników na Mistrzostwach Europy w Belgradzie, nie sprostali oczekiwaniom w Paryżu. Tylko dwóch reprezentantów Polski dotarło do finałów, co jest wynikiem znacznie poniżej ambicji i potencjału tej dyscypliny.
Igrzyska przyniosły też niespodziewane porażki uznanych gwiazd. Wojciech Nowicki, obrońca tytułu olimpijskiego w rzucie młotem, zajął dopiero siódme miejsce. Maria Andrejczyk, mimo świetnego wyniku w eliminacjach, w finale rzutu oszczepem zajęła ostatnią pozycję. Te występy pokazują, jak trudno jest utrzymać formę na najwyższym poziomie przez dłuższy czas i jak nieprzewidywalny potrafi być sport.
Niespodzianki
Warto zwrócić uwagę na powrót niektórych dyscyplin na medalową ścieżkę po latach posuchy. Boks, szermierka i siatkówka przyniosły Polsce medale, co daje nadzieję na przyszłość. Należy odnotować historyczny, pierwszy medal w tenisie w historii występów polskich olimpijczyków. Szczególnie imponujący był brązowy medal drużyny szpadzistek, który był jednocześnie 300. medalem w historii polskich występów na igrzyskach olimpijskich.
Życie sportowca
Igrzyska w Paryżu były emocjonalnym rollercoasterem dla polskich sportowców. Od łez szczęścia Klaudii Zwolińskiej po zdobyciu srebra, przez wzruszenie szpadzistek cieszących się z brązowego medalu, po gorzkie łzy rozczarowania Igi Świątek po porażce w półfinale turnieju tenisa. Te emocje pokazują, ile znaczy olimpijski występ dla zawodniczek i zawodników oraz jak wielkie poświęcenia są gotowi ponieść dla reprezentowania kraju na najważniejszej sportowej arenie świata.
Zakończone igrzyska w Paryżu powinny stanowić punkt zwrotny dla polskiego sportu olimpijskiego. Wymagają one zapewne dogłębnej analizy i prawdopodobnie zmiany dotychczasowych strategii przygotowań, finansowania i wsparcia dla sportowców. Być może konieczne będzie nie tyle zwiększenie nakładów finansowych, co przede wszystkim mądre ich wykorzystanie, skupienie się na dyscyplinach z największym potencjałem medalowym, przy jednoczesnym dbaniu o rozwój młodych talentów w pozostałych konkurencjach. Ale w tym już głowa fachowców, my – kibice możemy tylko trzymać kciuki za Reprezentantki i Reprezentantów Polski.
Jedno jest pewne — droga do sukcesu będzie wymagała współpracy i niezłomnego ducha walki, który od zawsze charakteryzował olimpijczyków.
